به گزارش مجله خبری انرژی و نفت، با افزایش مصرف بنزین در کشور، دولت در پی افزایش تولید بنزین کشور در زمان‌های پیک مصرف بوده است؛ به نحوی که بدون تغییر قیمت و اصلاحات قیمتی، دولت به سمت تنوع‌بخشی به سبد انرژی کشور پرداخته و اضافه شدن CNG به سبد سوختی کشور بیش از پیش در دستور کار قرار گرفته است.
با این وجود، عدم افزایش ظرفیتی پالایشی کشور در هشت سال دولت قبل مشکلات جدی در کشور ایجاد کرده است، زیرا دولت قبل هیچ اعتقادی به افزایش ظرفیت پالایشی کشور نداشت و در نتیجه به واردات بنزین رو آورد و درنهایت نیز نتوانست نفت خام خود را بفروشد؛ در حالی که اگر به فکر ساخت پالایشگاه بود، قطعاً بخشی از نفت خام کشور می‌توانست به بنزین و دیگر فرآورده‌ها تبدیل شود و به‌جای نفت خام، بنزین مازاد کشور صادر می‌شد و درآمد ارزی کسب می‌شد.
دولت سیزدهم در شرایطی که ساخت پالایشگاه، علاوه بر سرمایه‌گذاری بالا، نیازمند زمان بالایی برای ساخت است، تصمیمات جدیدی برای جبران ناترازی بنزینی کشور و بی‌اثر کردن تحریم‌ها اتخاذ کرده است.
این سیاست جدید که تحت عنوان پالایشگاه داری فراسرزمینی شناخته می‌شود؛ به ایران این فرصت را می‌دهد که از ظرفیت نیمه فعال پالایشگاه‌های سراسر دنیا استفاده کند و با تغییرات در فرآیند تولیدی پالایشگاه، علاوه بر فعال‌سازی کلیه ظرفیت تولیدی پالایشگاه کشور مقصد، خوراک ورودی به پالایشگاه را نیز با ویژگی و اسپک نفت خام ایران سازگار کند تا از این پس این پالایشگاه‌ها توانایی پالایش نفت خام ایران و تبدیل آن به بنزین و دیگر فرآورده‌های نفتی را داشته باشد.
در این رویکرد، علاوه بر فروش قطعی نفت خام ایران، ایران می‌تواند بخشی از بنزین تولیدی در ظرفیت جدید اضافه شده را صرف جبران ناترازی خود کند و بخش اعظمی از فرآورده‌های نفتی تولیدی سهم ایران را صادر و درآمدزایی داشته باشد.
موسی احمدی عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با مجله خبری انرژی و نفت، در مورد استفاده از ظرفیت پالایشگاه‌های فراسرزمینی برای تامین بخشی از بنزین مصرف داخل، گفت: امروز در دنیا با توجه به وضعیت جهانی شدن و اینکه همه کشورها با هم ارتباطات بسیار نزدیک و تعاملات و تبادلات اقتصادی دارند، نیاز به این داریم که نسبت به راه‌اندازی پالایشگاه‌های فراسرزمینی اقدام کنیم که از آن قدرت و توان خارج از سرزمین خودمان استفاده کنیم و به قدرت و توان خودمان بیفزایم.
وی با اشاره به تاثیر گذاری پالایشگاه داری فراسرزمینی ایران بر روابط دیپلماتیک و بین‌المللی کشور اظهار کرد: شاید گاهی بر اساس مسائل سیاسی اتفاقاتی در مورد ارتباطات بین دولت‌ها پیش بیاید و کش و قوس‌های در ارتباطات همانند آنچه بین ایران و ترکمنستان ایجاد شد اتفاق بیفتد که خود این می‌تواند یک زمینه برای دوستی و همزیستی بین دولت‌ها را نیز ایجاد کند.
عضو کمیسیون انرژی مجلس تاکید کرد: موضوع پالایشگاه‌های فراسرزمینی نیز یکی از این موارد بسیار مهم است بر بهبود روابط بین‌الملل و ایجاد ارتباطات تنگاتنگ تاثیر گذار است
احمدی بیان کرد: یکی از بحث‌های که ما داریم بحث سوآپ است وقتی ما در کنار بعضی از کشورها هستیم که می‌توانیم از ظرفیت آن کشورها استفاده کنیم چه نیازی است که از جنوبی‌ترین نقطه کشور به شمالی‌ترین فرآورده ببریم؛ اگر این ارتباطات ایجاد شود، مشکل حل می‌شود.
نماینده مردم در مجلس گفت: با سرمایه‌گذاری و سهامداری ایران در پالایشگاه‌های فراسرزمینی می‌توانیم علاوه بر صادرات خدمات فنی مهندسی، صادرات منابع انسانی داشته باشیم، یعنی نسبت به صادرت توانمندی‌ها و ظرفیت‌های که در کشور ایجاد شده است اقدام کنیم.
وی افزود: تعداد و فعالیت شرکت‌های دانش بنیان در کشور گسترش یافته است و متخصصین وارد عرصه سازندگی در کشور شده‌اند. می‌توانیم این تجربه را به کشورهای دوست و همسایه منتقل کنیم.
احمدی خاطرنشان کرد: ما معمولاً توانسته‌ایم به ظرفیت بالایی در کشور در بحث تولید فرآورده برسیم، ولی در مواقعی که نیاز باشد ما می‌توانیم بدون هیچ مشکلی نیازمان را از پالایشگاه‌های فراسرزمینی که سهامدار آن‌ها هستیم و نفت خام ایران را پالایش می‌کنند، برطرف کنیم. در بحث بنزین نیز می‌توانیم از این ظرفیت استفاده کنیم و در ایامی که مصرف بنزین در کشور بالاست و تولید داخل جوابگو نیست از بنزین تولیدی این پالایشگاه‌ها استفاده کنیم.
