در ساختمان های معمولی، مسئله پیچش هنگام وقوع زلزله از عوامل تعیین کننده رفتار سازه در زلزله می باشد که اغلب به دلیل عدم تقارن در توزیع عناصر مقاوم در برابر بارهای جانبی (مانند دیوارهای برشی) قالب لارج پنل رخ می دهد. بتن ریزی باید مستمر بوده و لایه جدید قبل از سخت شدن لایه قبلی ریخته شود تا پیوستگی بین لایه ها تامین گردیده و از بروز صفحات ضعیف یا درز سرد پرهیز گردد. برای جلوگیری از ایجاد درز سرد یک راه این است که پس از اتمام بتن ریزی دیوار نشست خود را انجام دهد ولی به گیرش اولیه نرسد. در ساختمان های با سیستم تونلی، در برخی موارد، برای افزایش سهولت و سرعت اجرا، اجزای غیر سازه ای مانند دیوارهای جدا کننده، پله ها پانل های نما به صورت پیش ساخته در نظر گرفته می شوند و بعد از تکمیل، سازه اصلی به آن متصل می شود. این امر، خصوصا در صورتی که ضخامت دیوارهای بتنی محدود باشد از اهمیت خاصی برخوردار است.
کوچک بودن قطعات هم به همین دلیل است، و امکان خروج قطعات از باز شدگی ( محل درها و پنجره ها ) را فراهم می سازد. در این زمینه طراحی نیز لازم است به این نکته اشاره کرد که در صورتی که شرکت طراح اشراف کامل به این روش و قابلیت ها و محدودیت های آن داشته باشد، پروژه می تواند بهینه شود. در این روش نیز دیوارهای نمای اصلی پس از اجرای دیوارهای سازه ای و سقف، با مصالح گوناگونی قابل اجراست. پیش ساخته بودن نمای ساخته شده با قطعات لارژ پانل بتنی باعث می شود از کیفیت و تنوع بالاتری، در مقایسه از پانل های سه بعدی است. ۷- فرآوری مواد و مصالح در کارگاه ساختمانی از سیستم های متداول بیشتر و حساس تر است. در سیستم قالب تونلی به دلیل ماهیت متقارن ساختمان های ساخته شده از نظر توزیع عناصر مقاوم جانبی و انطباق مرکز جرم و مرکز سختی ساختمان، پیچش تا حدود زیادی مرتفع می گردد.
در این سیستم ضخامت دال های سقف حدود ۱۸-۱۵ سانتی می باشد ( در دهانه ۵.۵ متر ) که نسبت به سقف های تیرچه بلوک، کمتر بوده و موجب کاهش مصرف مصالح و هزینه ها می شود در سیستم قالب تونلی، در هر حرکت قالب بندی بتن ریزی یک طبقه انجام می شود و این روش نسبت به عملیات قالب بندی و قالب برداری تیرها و ستون ها و سقف ها در ساختمان های بتنی معمول که زمان زیادی به طول می انجامد، از بازدهی بالایی برخوردار است. مصرف بتن در اجرای تونلی بیشتر از ساختمان های با اسکلت فلزی یا بتنی است، ولی مصرف میلگرد و خصوصا آهن آلات در این روش به طور قابل توجهی کمتر از ساختمان های با اسکلت فلزی و بتنی است لازم به توضیح است در اکثر موارد، ضخامت لایه بتنی دیوار و سقف حدود ۱۵ سانتیمتر است. ۱۰- خطر بروز میعان و مشکلات ناشی از آن را می توان در فاز طراحی، و بسته به نوع و محل قرارگیری عایق حرارتی ردیابی و برطرف کرد. این سیستم صرفا برای مطرح است و در پروژه های کوچک، قابلیت توجیه ندارد. در این روش، هزینه ها در مقایسه با روش های رایج بتنی و فلزی به طور محسوسی کمتر است طبق برآوردهای انجام شده توسط انبوه سازان مطرح، هزینه های تا اتمام اسکلت، دیوارها و اندودهای داخلی، نسبت به روش های رایج اسکلت بتنی و فلزی به ترتیب ۱۹ و ۳۸ درصد، کمتر است نقطه ضعف اصلی این روش عدم امکان جوابگویی به انتظارات عملکردی پارکینگ هاست.
در یک روش دیگر، پیش دال خرپایی یا ساده، یا دال های نواری بتنی بر روی لبه های دیوارهای جانبی فضاها قرار می گیرد. با توجه به ضخامت محدود دیوارها و سقف ها در روش تونلی، در عمل، بخش اعظم مدارهای تاسیسات مکانیکی خارج در دیوار، در داخل داکت یا به صورت نمایان اجرا می شود. از آنجا که میزان مصرف آرماتور نسبتا به سازه های بتنی معمولی در ساختمان های بلند مرتبه در این روش کمتر است و نیز به لحاظ سرعت کار بالاتر تاور در ساختمان های بلند مرتبه توصیه می شود در ساختمان های بلند مرتبه و تکرارپذیر از این روش استفاده شود. در صورت طراحی مدولار سازه ای و محدودیت تیپ سازه ای دیوارها و سقف، می توان از شبکه پیش ساخته فولادی برای تسریع در انجام مراحل در انجام مراحل قالب بندی استفاده نمود. در کنار مزایای سیستم قالب تونلی، با توجه به مدولار بودن این سیستم و محدودیت دهانه ها، در طراحی معماری چنین ساختمان هایی با این از فضاهایی منطبق و سازگار با ابعاد قالب ها استفاده نمود که البته می توان در برخی قسمت ها با تعبیه بازشوهای مناسب این مسئله را تا حدودی مرتفع نمود. در این خصوص، لازم است از نیروی تخصصی ماهر که برای این نوع اجرا آموزش های لازم را دیده اند استفاده کرد.
