برای مدت طولانی، وقتی مردم از کلمهی طلای سیاه استفاده می کردند، به طور عامیانه به نفت اشاره می شد، اما بهتر است نگاه خود را عوض کنید و متوجه شوید که طلا سیاه یکی از جواهرات زینتی در سراسر دنیا شناخته شده است که با وجود کمیاب بودن آن خواهان زیادی دارد. هم با توجه به شرایط بومی کشور و هم با توجه به مصرف آب خانگی در دیگر نگاه جهان، ما کشوری پرمصرف در بخش آب شرب خانگی هستیم؛ در بسیاری از شهرهای بزرگ کشورهای اروپایی که آب و هوای مرطوبتری هم از ایران دارند و کمتر با محدودیتهای منابع آب هم مواجهاند، سرانههای مصرف خانگی اکثرا حدود ۱۲۰ لیتر برای هر نفر در روز و یا کمتر از این میزان است. ۱- درصورتی که ساختمان با درزهای هوابند باشد، هوای مورد نیاز فضایی که در آن دستگاه های گازسوز نصب میشود، چه حجم این فضا کافی باشد (بیش از یک متر مکعب برای هر ۱۷۷ کیلوکالری در ساعت) و چه حجم آن کافی نباشد، به هر حال باید از خارج ساختمان تأمین شود. دریـافت هوا از خارج باید بـا نصب دهانه های بـاز و مستقیـم روی جداره های فضای محل نصب دستگاه ها، نصب کانال افقی یا قائم، به ترتیبی که در تأمین هوا از خارج آمده صورت گیرد.
مقدار هوای داخل به اضافه جمع کل هوای دریافتی از دهانه های مستقیم، کانال افقی یا قائم باید برای تأمین هوای مورد نیاز احتراق دستگاه ها، کافی باشد. ۲- اگر حجم فضای نصب دستگاه کمتر از یک متر مکعب برای هر ۱۷۷ کیلوکالری در ساعت باشد و هوای احتراق از فضای مجاور آن تأمین شود، در این صورت مجموع حجم فضای محل نصب دستگاه و فضای مجاور باید دستکم یک متر مکعب برای هر ۱۷۷ کیلوکالری در ساعت باشد. ۱- دستگاه های گازسوزی که تمام هوای لازم برای احتراق آن هامستقیماً از فضای خارج ساختمان تأمین شود و نیز تمام گازهای دودکش آن ها در فضای خارج ساختمان آزاد گردد. به فضاهایی که منافذ آنها به خارج به حدی است که نفوذ معمولی هوا به آن ها برای تأمین هوای لازم دستگاه کافی نمیباشد، باید با روش های مختلف، هوای کافی وارد شود. الف- فضای با حجم ناکافی: در ساختمان با درزبندی معمولی، در صورتی که حجم فضای محل نصب دستگاه های گازسوز ناکافی (کمتر از یک مترمکعب برای هر ۱۷۷ کیلوکالری در ساعت) باشد، باید با نصب دهانه های دریافت هوا از خارج، هوای مورد نیاز احتراق را به طور همزمان از داخل و خارج تأمین کرد.
۲- دستگاه های گازسوزی که در خارج ساختمان قرار میگیرند و دارای محفظه کامل سربسته ای به شکل جزیی از کوره باشد و از هوای خارج ساختمان برای احتراق و رقیق سازی گازهای دودکش استفاده میکند (مانند مشعل گازسوز سونای خشک). الف- در صورتی که هوای احتراق فضایی که دستگاه گازسوز در آن نصب میشود از کف کاذب ساختمان تأمین شود، در این صورت فضای کف کاذب باید به هوای آزاد بیرون به صورت مستقیم مرتبط باشد. ب- دستگاه های گازسوز باید در محلی نصب گردند که تعویض هوا در آن محل به قدری باشد که در شرایط کار معمولی دستگاه ها، احتراق رضایت بخش گاز و تخلیه مناسب گازهای دودکش را امکان پذیر سازد. سطح آزاد دهانه باید دستکم یک سانتیمتر مربع برای هر ۱۱۶ کیلوکالری در ساعت باشد. سطح آزاد هریک از این دهانه ها باید دستکم برابر یک سانتیمتر مربع برای هر ۳۸ کیلوکالری در ساعت باشد. به طور مثال درس ریاضی و فیزیک دو درس بسیار مهم در این رشته است و افراد باید توانایی لازم در این دو درس داشته باشند. برای جریان هوا بین محل نصب دستگاه ها و فضای مجاور دستکم دو دهانه باز بدون مانع باید پیش بینی شود که یکی به فاصله ۳۰ سانتیمتر از کف و دیگری به فاصله ۳۰ سانتیمتر از سقف، روی در یا جدار بین این دو فضا نصب شوند.
یک دهانه برای ورود هوا، به فاصله ۳۰ سانتیمتر از سقف، نصب شود. سطح آزاد هریک از این دهانه ها، به هر حال، نباید از ۶۴۵ سانتیمتر مربع کمتر باشد. نصب وسایل گازسوز پرمصرف مانند آبگرمکن فوری و پکیج در واحدهای مسکونی یا غیرمسکونی که مساحت آنها کمتر از ۶۰ مترمربع میباشد ممنوع است مگر آنکه وای موردنیاز جهت احتراق گاز مصرفی آن ها از طریق دریچه دائمی که مستقیماً به هوای آزاد راه دارد تأمین گردد. ۱- در ساختمان های با درزبندی معمولی که حجم فضای نصب دستگاه های گازسوز بیش از یک مترمکعب برای هر ۱۷۷ کیلوکالری در ساعت باشد، تعویض هوای طبیعی با نفوذ هوا به داخل آن فضا، برای تأمین هوای احتراق مورد نیاز دستگاه های آن، کافی است. مایع قابل احتراق معدنی. ۲- اندازه دهانه ورودی هوا به داخل فضای زیر شیروانی و دهانه کانال انتقال هوا به فضای محل نصب دستگاه باید برای تأمین هوای احتراق دستگاه براساس محاسبات دریچه های تأمین هوا تعیین گردد.